Town of 1770, Kroombit & Whitsunday's

Het duurde even een paar daagjes voordat ik mijn laatste avonturen hier weer op kon zetten.
Niet ivm de tijd maar omdat mijn gezondheid mij de laatste daagjes een beetje in de steek gelaten had :(
De allergie was na de zeiltrip niet meer om uit te houden en daar kreeg ik ook nog eens een (beginnend) griepje overheen :(
Niet echt leuk dus, maar goed na wat traantjes moeten we toch wel weer verder en ja met goede moed :D

Even terug in de tijd dus en de bovenkamer hard aan het werk zetten, want wat vergeet je alweer snel dingen!! Je leeft hier echt van dag tot dag en van activiteit naar activitiet.
TOWN OF 1770:
Dit plaatsje is geen bekende "backpackersstop" en hierdoor super relaxt. We sliepen in een klein hostelletje, hangmaten in de tuin, geen sloten op de deuren en hooguit 30 mensen....HEERLIJK!!! De meeste hostels zijn van die fabrieken, dus dit was echt genieten.
Na een kleine rondleiding door het dorpje (de geboorteplaats van de staat Queensland ontdekt door James Cook in jawel 1770) een chopper tour gemaakt.
Hoe gaaf was dat!!
Je hoefde alleen maar een autorijbewijs te hebben en gassen maar met dat ding.
Met een man of 50 de natuur in gegaan en wilde kangaroes gezien. Daarna met 70 km per uur richting de baai om met een koud biertje de zonsondergang te zien.
Ow ja, nu heb ik er dus nog een hobby bij; dat worden motorrijlessen in Nederland volgen ;) :cool: haha!
De volgende dag weer getracht om te surfen, maar deze cursus stelde helaas niet veel voor.
Na 3 dagen relaxen werden we opgepikt door de plaastelijke taxi die ons naar de Oz experience stop bracht een half uurtje van het dorpje vandaan. Daar zaten we dan...echt in de middle of nowhere op de bus te wachten. Er was daar alleen een kraampje van een oude boer die daar fruit en groente langs de weg verkocht.
Ondanks het wachten was het echt even genieten van het moment.
Met de grote Oz bus en een gezellige, gestoorde buschauffeur "Trigger" reden we het binneland in. Na een paar uur verscheen dan de volgende bestemming;
de cattlestation KROOMBIT.
Hier hebben we een nacht vertoefd. De omgeving is bekend om zijn "cattle" (vee) en wij moesten daar dus ook mee aan de slag. Onze eerste opdracht was het lassowerpen. Dat is nog moeilijker dan het lijkt. Maar zoals bij de meeste dingen; oefening baart kunst.
Geprobeerd kleiduif te schieten, die hobby hoef ik in Nederland niet over te nemen haha!
Daarna met zijn 3en in een grote kooi en dan zo snel mogelijk proberen om een geit te vangen, op zijn zij te leggen en te "brandmerken" (nee niet echt ;) waar zie je me voor aan :p)
Rebec was natuurlijk de sigaar en die mocht achter die geit aan gaan rennen. Gelukkig heb ik de foto's als bewijs dat ik dat beest echt gevangen heb haha. Wat een hillarisch gezicht moet dat geweest zijn.
Na een stevig avondmaal (soep, vlees, brood en salade) rond het kampvuur en op de mechanische bull. Nou ook deze "hobby" neem ik niet mee terug naar Nederland hoor haha.
Demels en ik kwamen er in eerste instantie amper op en na 2 keer vlogen we dr al af haha!
De volgende ochtend vroeg uit de veren voor de langste busreis aan de oostkust (8 uur). Af en toe even stoppen om de benen te strekken, wat te eten en de sanitaire stop. In de bus veel geslapen, gelezen, muziek geluisterd en fimpjes gekeken.
S'avonds komen we dan eindelijk aan in een gezellig Airlie Beach (de toegangspoort naar de Whitsunday's).
Een kamer in een hostel geboekt voor ons samen, daar waren we wel weer even aan toe. Ons eigen kleine "shack" (huisje) met koelkast en een stapbelbed haha.
S'avonds de kleine discotheekjes onveilig gemaakt en de volgende dag lekker uitgeslapen.
Op zoek naar het kantoor van de Oz adventure sailing waar we onze boottrip voor de WHITSUNDAY'S bij geboekt hadden.
We moesten nog wat betalen en onze tickets ophalen.
Daar kregen we te horen dat we de enige 2 waren die ingeschreven stonden voor onze boot (Matador). Omgegooid naar een andere boot die 2 uur later al zou vertrekken!
Als een gek dus snel alles geregeld (wassen draaien, boodschappen doen, kleine tas weer inpakken, hostel omboeken en vooral je "mind" weer omgooien!) en na een lange wandeling stonden we dan in de haven om ons nieuwe avontuur in de armen te sluiten.
We hadden nu 3 nachten ipv 2 nachten en qua boot gingen we er ook een stuk op grootte en luxe op vooruit (dat zagen we later).
Onze catamaran de "Pacific Star" telde 4 bemanningsleden en 18 passagiers. Het waren veel stelletjes en een beetje suffe lui. Er was een Nederlands stel die op huwelijksreis was en daar hebben we de dagen wel lachend en zingend ;) hihi mee doorgebracht.
Rond 19.00 vertrok de boot uit een rustig en kalm Airlie Beach. We genoten van de wind in onze gezicht en zagen de lichtjes in de haven steeds kleiner worden tot we uiteindelijk alleen waren met het maanlicht. Het werd fris dus een trui gepakt uit onze cabine en toen begon de ellende. We hadden NOOIT naar binnen moeten gaan :s Kotsmisselijk kwamen we weer naar buiten en zaten op het achterdek als zombies te staren naar de horizon. We waren gelukkig niet de enige en toen we in een baai aanmeerde, naar ons bedje gekropen en klotsend in slaap gevallen.
De volgende morgen hoorde we de motors rond 7.00 uur weer starten. Demels en ik zaten allebei rechtop in ons bed en kleedden ons als een gek aan....alles behalve weer dat zeeziek gevoel.
Daar zaten we dan samen in alle vroegte met een bakje fruit in het zonnetje op het voordek over het water te staren naar jawel, schildpaden!
Om een uurtje of 9.00 met een klein bootje gedropt op het vaste land waar we konden wandelen naar een prachtig wit strand (ja als het dus NIET regent, wat bij ons wel zo was :s :() Ja soms zit het mee en soms zit het tegen.
Qua weer zit het bij ons niet zo mee helaas... Het regenseizoen is afgelopen maar het lijkt alsof we er wel midden in zitten.
Terug op de boot als verzopen katjes een heerlijk uitgebreide lunch op en toen was het tijd om onze wetsuites aan te trekken en ons te wagen aan het duikavontuur.
Demels en ik kregen samen instructies en daar gingen we.
We moesten het koord onder water volgen waar het anker aan vast zat maar na een paar meter kreeg ik mijn linkeroor niet meer "geklaard", niet meer open.
Met de instructeur terug naar boven en nog een paar keer geprobeerd.
Weer terug naar beneden en ineens hing ik daar alleen. Nu was het Demels die last kreeg en niet meer naar beneden kwam. Met de instructeur ging ik nog een stukje dieper...maar helaas....mijn droom werd ruw uiteen gespleten....ik kon mijn oor weer niet open krijgen!
Ik kon wel janken. Daar ging mijn droom!!
Toen ik mezelf met die zware fles en gewichten weer aan boord moest hijssen, klapte er tot overmaat van ramp ook nog een teentje dubbel met als gevolg een strompelende en teleurgestelde Rebec :( :( We kregen te horen dat "heeps of people" (heel veel mensen) hun oren niet kunnen klaren en hierdoor dus nooit kunnen duiken.
Ik hoop dat het geluk in Cairns toch wel weer aan mijn zijnde zal staan. We moeten afwachten...
Doordat we 3 nachten en bijna 3 volle dagen hadden, had de boot genoeg tijd om de volgende dag naar het Great Barrier Reef te gaan. Daar gesnorkeld maar dat viel helaas wel tegen. Ik had gedacht dat het op het echte Reef toch wel heel mooi en kleurrijk moest zijn.
Daar wel gezwommen met een hele grote vriendelijke vis die vlak naast de boot zwom. In de schaduw van de boot leek het een heel eng ding maar hij was prachtig.
De laatste dag de prachtigste vissen gezien. Nemo en zijn familie zaten verstopt in een roze anemoon en op een gegeven moment waren we 1 met een kolone visjes die rond je zwommen. Ze waren overal en kwamen op je gezicht afgezommen, heel maf, heeeel kick!
Als afsluiting van het snorkelavontuur gezommen met 2 schildpadden.
Dat was het indrukwekkends wat ik die dagen gezien heb!!
Eerst zwommen we een stuk mee met een schildpad van ongeveer 1 meter. Af en toe kwam hij omhoog om adem te halen en schoot dan weer terug. Hij leek wel een beetje op een slang als hij boven water kwam en wat had hij van die enge tandjes haha. Gelukkig zag hij er onder water veel vriendelijker uit en het intresseerde hem totaal niet dat we dicht naast hem zwommen en keek ons heel relaxt en duf aan haha.
Daarna werd hij afgelost door zijn opa (altijd leuk om iets te verzinnen toch ;) haha) die zo'n 1,5 meter was.
Wat een rust om die beesten heen!!
Op het dek in een paar zonnestralen gelegen en toen was de terugreis inzicht. Ik had het daarna ook wel gehad ook. Voelde mij dus ook niet echt lekker van de allergie & griep en terug op vaste land was het tijd om veel te slapen en in mijn bed te liggen.
Nou ja af en toe voelde het nog alsof je nog in je schommelbedje op zee lag. Hoe je jezelf voor de gek kunt houden zeg!!
Al met al wel een mooi avontuur maar het weer is zo bepalend en dat zat ons helaas niet zo mee.
Ik had mij van de Whitsunday's ook veel meer voorgesteld, vandaar dat ik het wel een beetje tegen vond vallen denk ik.

We zitten nu op Magnetic Island waar we gister een scooter gehuurd hebben en het eiland rond getourd hebben.
Morgen vertrekken we weer verder naar Mission Beach onze laatse stop voordat we bij onze eindbestemming Cairns zijn.
Daar zullen Demels en ik ook afscheid van elkaar gaan nemen maar tot die tijd genieten en feesten we volop.
De "geestelijke" rugzak wordt alsmaar voller en de "lichamelijke" backpack alsmaar lichter (er komt dus weer een pakketje richting Nederland uit Cairns hihi).

Dikke kus van een allergisch meisje aan de andere kant van de wereld haha
Liefs Rebecca